((((خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز ))))
((((کز این شکاف فراوان به نام ما ا فتد))))
دوش می امد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود
رسم عاشق کشی و شیوه شهر اشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
جان عشاق سپند رخ خود میدانست
اتش چهره بدین تاب بر افروخته بود
گر چه میگفت که زارت بکشم میدیدم
که نهانش نظری با من دل سوخته بود
سلام
می خوام یه داستان کوتاه براتون بنویسم داستان موش کوچولوی فاضلاب!!!
دعا کنین سر حوصله بیام تا این داستانو که زیادم دور از ذهن نیست بنویسم
حس نوشتنش وقتی بهش فکر میکنم روانیم میکنه اما نوشتن حسشم میخواد فقط داشتن تخیلی از
اصل ماجرا کافی نیست!
در سرم جز عشق او سود ا نبود
بهر کس جز ا و در این دل جا نبود
دیده جز بر روی او بینا نبود
همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود!!!!
خوبی او شهر ه افاق بود!!!!!!!!!!!!!
در نجابت همچو دری ناب بود!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
روزگار!!!!!!
روزگا ر اما وفا با من نداشت!
طاقت خوشبختی من را نداشت!
پیش پای عشق من سنگی گذاشت
بی گمان از مرگ من پرو ا نداشت
اخر این قصه هجران بود و بس
حسرت و رنج فراوان بود و بس
یار ما ر ا ا ز جدایی غم نبود !
در غمش مجنون و عاشق کم نبود!!!!
بر سر پیمان خود محکم نبود!!!!!!!!!
سهم ما از عشق جز ماتم نبود!
بسه یا باقیشرو هم بنویسم؟
نیمه شب اواره و بی حس و حال
در سرم سودای جامی بی زوال
پرسه ای اغاز کردم د ر خیال
دل به یاد اورد ایام و صا ل
از جدایی یک دوسالی می گذشت
یک دوسال از عمر رفت و بر نگشت
دل به یاد اورد اول بار را
خاطرات اولین دیدار را
ان نظر بازی و ان اسرار را
ان دو چشم مست اهو وار ر
همچو رازی مبهم و سر بسته بود
چون من از تکرار او هم خسته بود
امد و هم اشیان شد با من او
همنشین و همزبان شد با من او
خسته جان بودم که جان شدبامن او
ناتوان بود و توان شد با من او
دامنش شد خوابگاه خستگی
اینچنین اغاز شد دلبستگی!
وای از ان شب زنده داری تا سحر
وای از ان عمری که با او شد به سر
مست او بودم ز دنیا بی خبر
دم به دم این عشق میشد بیشتر
امد و د ر خلوتم دمسا ز شد
گفتو گوها بین ما اغاز شد
گفتمش در عشق پابر جاست دل
چون گشایی چشم زیباست دل
گر تو زورق مهشری دریاست دل
دل ز عشق روی تو ویران شده
د ر پی عشق تو سرگردان شده
گفت د ر عشقت وفا دارم بدان!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
من تورا بس دوست میدارم بدان!!!!!!!!!!
شوق وصلت را به سر دارم بدان!!!!!!!!!!
چون تویی مخمو ر خمارم بدان!!!!!!!!!
با تو شادی میشود غم های من !!!
با تو زیبا می شود دنیای من !!!
گفتمش عشقت به دل افزون شده
دل ز جادوی رخت افسون شده
جز تو هر یادی به دل مدفون شده
عالم ا ز زیباییت مجنون شده!!!
بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش!
طعم بوسه از لبم برد عقل و هوش!
باقی شعر بمونه واسه وقتی که یکی بخواد باقیشو بدونه.
